өркәч

сущ.

1) горб (у верблюда)

ике өркәчнең бере шилсә, икенчесенең көче булмый — (посл.) е́сли худе́ет оди́н горб у верблю́да, то и у друго́го го́рба не бу́дет си́лы

2) хребе́т (у горы)

эреле-ваклы тау өркәчләре — кру́пные и ме́лкие хребты́ гор